Czy dobra materialne czynią człowieka szczęśliwym? Pytania jawne (Skąpiec)

Zacznę dość odważnie — dobra materialne nie czynią człowieka szczęśliwym. Choć czasami możemy sądzić, że posiadanie najnowszego telefonu, drogiego zegarka czy sportowego samochodu może dać nam poczucie szczęścia, rzeczywistość bywa zupełnie inna. 

Coraz więcej osób w mediach społecznościowych chwali się swoimi bogactwami, pokazując luksusowe życie jako synonim spełnienia. Jednakże, jak pokazują liczne przykłady z literatury, bogactwo samo w sobie nie gwarantuje trwałego szczęścia, a wręcz przeciwnie – może prowadzić do izolacji, samotności i nieszczęścia.

ODBIERZ DARMOWE PRÓBKI NOTATEK PDF DO MATURY Z JĘZYKA POLSKIEGO JUŻ TERAZ!

Czy dobra materialne czynią człowieka szczęśliwym? Pełne pytanie jawne

Czy dobra materialne czynią człowieka szczęśliwym? Omów zagadnienie na podstawie Skąpca Moliera. W swojej odpowiedzi uwzględnij również wybrany kontekst.

Czy dobra materialne czynią człowieka szczęśliwym? Skąd brać konteksty?

• Skąpiec
• Lalka
• Zbrodnia i kara
• Opowieść wigilijna
• Legenda o świętym Aleksym
• Kwiatki św. Franciszka

Matura ustna — przydatne linki

Zanim zaczniemy odpowiadać na pytanie czy dobra materialne czynią człowieka szczęśliwym, chcę przekazać Ci kilka ważnych miejsc, do których warto zajrzeć przed maturą ustną z języka polskiego.

• Lista pytań jawnych na maturę ustną z języka polskiego
• Przykładowe wypowiedzi na 100% – matura ustna

Czy dobra materialne czynią człowieka szczęśliwym? Skąpiec (Harpagon)

Molier w swojej komedii Skąpiec przedstawia postać Harpagona, który jest jednym z najbardziej znanych literackich symboli skąpstwa i chciwości. Harpagon to człowiek całkowicie zdominowany przez pragnienie gromadzenia bogactwa. Jego obsesja na punkcie pieniędzy nie tylko definiuje jego cechy charakteru, ale także determinuje każdy aspekt jego życia (w tym relacja z dziećmi), doprowadzając go do osobistej tragedii.

Od pierwszych scen sztuki widać, że Harpagon jest osobą, dla której wartość pieniądza przewyższa wszelkie inne wartości. Nie potrafi cieszyć się życiem ani nawiązywać zdrowych relacji z innymi ludźmi, ponieważ widzi w nich jedynie potencjalnych zagrożeń dla swojego majątku. 

Relacje Harpagona z jego dziećmi, Kleantem i Elizą, są naznaczone dystansem i nieufnością. Harpagon traktuje ich przedmiotowo, jak osoby, które mogą uszczuplić jego bogactwo. Jego skrajne skąpstwo objawia się nawet w najdrobniejszych sprawach codziennych, jak choćby w oszczędzaniu na jedzeniu czy ubraniach.

Szczególnie tragicznym przejawem jego chciwości jest sposób, w jaki traktuje małżeństwo swoich dzieci. Harpagon zamierza wydać Elizę za Anzelma, starszego, bogatego mężczyznę, tylko dlatego, że ten nie żąda posagu. Z kolei sam Harpagon, mimo swojego podeszłego wieku, planuje ożenić się z Marianną, młodą dziewczyną, którą z kolei kocha jego syn, Kleant. Harpagon nie bierze pod uwagę uczuć swoich dzieci — niestety, dla niego najważniejsze są pieniądze, które może zaoszczędzić lub zyskać.

Kulminacyjnym momentem dramatu jest scena, w której Harpagon odkrywa, że jego ukochana szkatuła pełna pieniędzy została skradziona. To wydarzenie wywołuje u niego niemalże obłęd i paranoję. Harpagon traci wszelką racjonalność, a jego przerażenie związane z możliwością utraty majątku obnaża, jak głęboko zakorzeniona jest jego chciwość i jak bardzo zdominowała ona jego życie. Utrata szkatuły jest dla Harpagona nie tylko materialnym ciosem, ale przede wszystkim symbolizuje upadek jego iluzji, że pieniądze mogą zapewnić mu kontrolę nad życiem i szczęście.

W ten sposób Molier pokazuje, że chciwość prowadzi do destrukcji. Harpagon, zamiast cieszyć się życiem, miłością i relacjami z bliskimi, żyje w wiecznym lęku przed utratą majątku. Jego życie jest puste, pozbawione radości i spełnienia, a obsesja na punkcie bogactwa uczyniła go samotnym i nieszczęśliwym. 

Harpagon jest postacią, która przegrała swoje życie, ponieważ dobra materialne stały się dla niego jedynym celem, nie dając mu jednak tego, czego naprawdę pragnął — szczęścia i spokoju ducha.

ODBIERZ DARMOWE PRÓBKI NOTATEK PDF DO MATURY Z JĘZYKA POLSKIEGO JUŻ TERAZ!

Czy dobra materialne czynią człowieka szczęśliwym? Lalka (Stanisław Wokulski)

Stanisław Wokulski z Lalki Bolesława Prusa to jeden z najbardziej złożonych i tragicznych bohaterów polskiej literatury. Jego historia ukazuje, jak bogactwo, choć może ułatwić życie, nie jest w stanie zastąpić najważniejszych ludzkich wartości, takich jak miłość, bliskość i spełnienie emocjonalne. 

Wokulski, przedsiębiorca o niezwykłych zdolnościach, który dorobił się fortuny dzięki dostawom dla wojska, jest człowiekiem rozdwojonym między ambicją a uczuciem, między pragnieniem sukcesu a głęboką potrzebą miłości.

Wokulski zakochuje się w Izabeli Łęckiej, pięknej, lecz zimnej i wyniosłej arystokratce. Jego uczucie do niej staje się motorem napędowym dla wszystkich jego działań. Wierzy, że zdobycie fortuny pomoże mu zdobyć jej serce i uczyni go godnym jej uwagi. 

W swojej desperacji Wokulski jest gotów zrobić wszystko, by zyskać przychylność Izabeli, nawet jeśli oznacza to angażowanie się w ryzykowne przedsięwzięcia finansowe. Przykładem tego jest sytuacja, gdy z pomocą Szlangbauma podnosi cenę kamienicy Łęckich do 90 tysięcy rubli, ratując tym samym rodzinę Łęckich przed bankructwem. Wokulski liczy, że ten gest zostanie doceniony przez Izabelę, a jego materialne poświęcenie przyniesie mu jej miłość.

Jednakże Wokulski nie dostrzega, że jego miłość do Izabeli jest jednostronna. Izabela traktuje go bardziej jako zabezpieczenie finansowe niż jako kandydata na męża. W rzeczywistości nigdy nie odwzajemnia jego uczuć. Widzi w nim raczej przydatnego adoratora, który może wyciągnąć ją z finansowych tarapatów, niż partnera, z którym chciałaby dzielić życie. Mimo to Wokulski nie dostrzega prawdy i żyje w złudzeniu, że pieniądze i status społeczny pozwolą mu zdobyć miłość Izabeli i zaskarbić sobie sympatię wśród podupadłej arystokracji.

Pomimo sukcesów finansowych, Wokulski czuje się coraz bardziej osamotniony i rozczarowany. Bogactwo, które miało być narzędziem do osiągnięcia szczęścia, staje się dla niego źródłem frustracji. W miarę jak jego uczucie do Izabeli staje się coraz bardziej nieodwzajemnione, Wokulski popada w depresję i zaczyna tracić sens życia (decyduje się nawet na próbę samobójczą).

Przez cały czas pozostaje rozdarty między światem arystokracji, do którego pragnie przynależeć, a światem mieszczańskim, z którego się wywodzi. Jego wewnętrzny konflikt prowadzi go do coraz większego poczucia beznadziejności.

Kulminacją tego tragizmu jest moment, w którym Wokulski uświadamia sobie, że jego wysiłki są daremne. Pomimo ogromnego majątku i licznych poświęceń, nie zdołał zdobyć serca Izabeli. Przykład Wokulskiego pokazuje, że bogactwo może kupić wiele rzeczy, ale nie jest w stanie zapewnić miłości ani szczęścia. 

Wokulski, choć finansowo spełniony, pozostaje emocjonalnie zrujnowany. Jego historia kończy się tragicznie – rozczarowany życiem i miłością, Wokulski podejmuje dramatyczne decyzje, które ostatecznie prowadzą do jego upadku — legendy głoszą, że wysadził się w powietrze, albo dalej podróżuje po świecie.

Przez pryzmat postaci Wokulskiego Prus pokazuje, jak złudne może być przekonanie, że pieniądze są kluczem do szczęścia. Wokulski, mimo że posiadał bogactwo, nigdy nie zaznał prawdziwej miłości ani spełnienia, co ostatecznie doprowadziło go do osobistej tragedii. Jego losy są przestrogą przed przekładaniem wartości materialnych nad uczucia i relacje międzyludzkie.

Czy dobra materialne czynią człowieka szczęśliwym? Zbrodnia i kara

Fiodor Dostojewski w powieści Zbrodnia i kara kreśli dramatyczną historię Rodiona Raskolnikowa, młodego studenta, który pogrążony w biedzie i przekonany o swojej moralnej wyjątkowości, decyduje się na popełnienie zbrodni. 

Raskolnikow, odczuwając presję wynikającą z trudnej sytuacji materialnej oraz ideologicznego przekonania o wyższości jednostek nad masami, postanawia zamordować lichwiarkę, Alonę Iwanowną, wierząc, że ta zbrodnia jest usprawiedliwiona i że przyniesie mu korzyści finansowe oraz poprawi jego życie. Jednakże cena, jaką przyszło mu zapłacić za ten czyn, okazuje się o wiele wyższa niż mógł przypuszczać.

Początkowo Raskolnikow przekonuje siebie, że zabójstwo lichwiarki jest aktem moralnie dopuszczalnym, a nawet koniecznym. W jego umyśle lichwiarka, która wyzyskuje innych, jest złem wcielonym, a jej bogactwo, niesprawiedliwie zgromadzone, powinno zostać przejęte przez kogoś, kto potrafi je wykorzystać w sposób bardziej etyczny. Raskolnikow utożsamia się z ideą nadczłowieka – jednostki, która ma prawo przekraczać moralne normy, jeśli służy to wyższemu celowi.

Jednakże, po dokonaniu zbrodni, Raskolnikow zaczyna odczuwać konsekwencje swojego czynu w sposób, którego się nie spodziewał. Zamiast poczucia ulgi i triumfu, ogarnia go głęboki niepokój i psychiczna udręka. Wkrótce pojawiają się u niego symptomy paranoi – lęk przed zdemaskowaniem, nieustanne wyrzuty sumienia oraz obsesyjne rozważania nad sensem i skutkami swojego czynu. Raskolnikow staje się coraz bardziej odizolowany od otoczenia, zamyka się w sobie i traci kontakt z rzeczywistością. Każda próba racjonalizacji zbrodni jedynie pogłębia jego wewnętrzne cierpienie.

Sytuacja Raskolnikowa komplikuje się jeszcze bardziej, gdy do jego życia wkracza Sonia, młoda kobieta o głębokiej wierze, która mimo swojego trudnego losu i degradacji społecznej (pracuje jako prostytutka), pozostaje moralnie czysta. 

Sonia, której życie również jest naznaczone cierpieniem (ma ojca alkoholika), staje się dla Raskolnikowa symbolem niewinności i duchowej odnowy. Dzięki niej zaczyna dostrzegać, że jego postawa wobec życia i ludzi była głęboko błędna. Sonia, z jej nieoceniającą miłością i współczuciem, staje się jedyną osobą, która potrafi dotrzeć do jego sumienia i skłonić go do przyznania się do winy.

Raskolnikow stopniowo uświadamia sobie, że jego przekonania były fałszywe, a zbrodnia nie tylko nie przyniosła mu oczekiwanych korzyści, ale także zniszczyła jego wewnętrzny spokój. Jego wyidealizowane pojęcie nadczłowieka okazało się złudzeniem, a dążenie do potwierdzenia swojej wyjątkowości poprzez zbrodnię doprowadziło go do upadku moralnego. Dopiero w momencie, gdy Raskolnikow decyduje się na wyznanie swojego czynu i poddanie się karze, zaczyna odczuwać pierwsze oznaki ulgi i nadziei na duchowe odkupienie.

Dostojewski, poprzez postać Raskolnikowa, pokazuje, że żadna ideologia ani racjonalizacja nie jest w stanie usprawiedliwić odebrania życia innej osobie. Cena za zbrodnię jest zawsze wysoka – Raskolnikow zapłacił za nią swoją wolnością, spokojem ducha i możliwością normalnego życia. Jego historia jest przestrogą, że żadne bogactwo zdobyte poprzez zbrodnię nie przyniesie człowiekowi prawdziwego szczęścia (mimo, że zabicie lichwiarki nie było spowodowane głównie przez cele finansowe).

Zbrodnia zrujnowała życie Raskolnikowa, ale także ukazała mu prawdziwą wartość ludzkiego życia i moralności, której wcześniej nie dostrzegał. Dopiero poprzez cierpienie i konfrontację z własnym sumieniem, Raskolnikow zaczyna rozumieć, że prawdziwe odkupienie i szczęście mogą przyjść tylko przez pokutę i duchową przemianę.

ODBIERZ DARMOWE PRÓBKI NOTATEK PDF DO MATURY Z JĘZYKA POLSKIEGO JUŻ TERAZ!

Czy dobra materialne czynią człowieka szczęśliwym? Opowieść wigilijna

Ebenezer Scrooge, główny bohater Opowieści wigilijnej Charlesa Dickensa, to postać, która stała się symbolem chciwości, zimnej kalkulacji i izolacji od innych ludzi. Na początku utworu poznajemy Scrooge’a jako starszego człowieka, który posiada ogromny majątek odziedziczony po swoim wspólniku Marleyu, lecz jednocześnie żyje w skrajnej samotności. 

Jego życie jest skromne i pozbawione radości, a każdy dzień spędza na pracy w swoim biurze, gdzie liczy pieniądze i pilnuje swoich interesów. Scrooge jest całkowicie obojętny na potrzeby innych, nie interesują go losy jego współpracowników, ani nawet bliskiej rodziny. Święta Bożego Narodzenia, które dla większości ludzi są czasem radości i dzielenia się z innymi, dla Scrooge’a są jedynie przeszkodą w prowadzeniu interesów i stratą cennego czasu.

Scrooge jest nie tylko skąpy wobec innych, ale również wobec siebie. Pomimo swojego ogromnego majątku, żyje w sposób surowy, nie korzystając z uroków życia. Jego chciwość i niechęć do wydawania pieniędzy prowadzą go do całkowitej izolacji. Jest postacią zgorzkniałą, odpychającą ludzi i wyznającą zasadę, że biedni są winni swojego losu i nie zasługują na pomoc. Dla Scrooge’a pieniądze stały się celem samym w sobie, a nie środkiem do czerpania radości z życia czy budowania relacji z innymi.

Punktem zwrotnym w życiu Scrooge’a staje się noc wigilijna, podczas której odwiedzają go trzy duchy: Duch Przeszłych, Teraźniejszych i Przyszłych Świąt Bożego Narodzenia. Każdy z nich pokazuje mu inną perspektywę jego życia i tego, jakie skutki przyniosły jego dotychczasowe decyzje. 

Duch Przeszłych Świąt zabiera go w podróż do czasów młodości, przypominając mu chwile, kiedy był jeszcze zdolny do miłości i przyjaźni. Scrooge widzi, jak jego stopniowe oddanie się chciwości i pieniądzom zniszczyło jego relacje z bliskimi, w tym z miłością jego życia, którą utracił przez swoje obsesyjne dążenie do bogactwa.

Duch Teraźniejszych Świąt ukazuje Scrooge’owi, jak jego obecna postawa wpływa na ludzi wokół niego. Scrooge widzi biedę i cierpienie rodziny swojego pracownika, Boba Cratchita, który pomimo trudnej sytuacji finansowej stara się celebrować święta z radością i miłością. 

Duch Przyszłych Świąt, najbardziej przerażający z duchów, ukazuje Scrooge’owi, co go czeka, jeśli nie zmieni swojego podejścia. Widzi swoją własną śmierć, która nie wzbudza żadnego żalu ani smutku u innych.

Te wizje wstrząsają Scrooge’em i prowadzą go do głębokiej refleksji nad swoim życiem. Zdaje sobie sprawę, że jego chciwość i brak empatii doprowadziły go do samotności i niechęci ze strony innych ludzi. Przemiana Scrooge’a zaczyna się od zrozumienia, że prawdziwe bogactwo nie leży w posiadaniu pieniędzy, ale w relacjach z innymi ludźmi, w okazywaniu dobroci i dzieleniu się z potrzebującymi.

Po przebudzeniu się z wizji, Scrooge postanawia zmienić swoje życie. Zaczyna od naprawienia relacji z rodziną i współpracownikami. Przede wszystkim okazuje wielkoduszność wobec Boba Cratchita, podwyższając jego pensję i pomagając w leczeniu chorego syna, Małego Tima. 

Scrooge przestaje być samotnym, zgorzkniałym skąpcem, a staje się ciepłym, empatycznym człowiekiem, który czerpie radość z pomagania innym. Jego przemiana jest pełna i szczera – staje się człowiekiem, który rozumie, że prawdziwa wartość życia tkwi w miłości, przyjaźni i dobroci.

Historia Ebenezer’a Scrooge’a jest uniwersalnym przesłaniem o tym, jak ważne jest, by nie zatracić się w dążeniu do materialnych dóbr kosztem relacji z innymi. Przemiana Scrooge’a z chciwego samotnika w pełnego empatii człowieka pokazuje, że nigdy nie jest za późno na zmianę i że każdy może odnaleźć prawdziwe szczęście w dawaniu siebie innym. 

Czy dobra materialne czynią człowieka szczęśliwym? Legenda o świętym Aleksym

Legenda o świętym Aleksym to jedna z najstarszych i najbardziej wzruszających opowieści hagiograficznych, która ukazuje niezwykłą drogę duchową człowieka, który wyrzekł się ziemskich bogactw i wygód, by oddać się całkowicie Bogu. 

Aleksy, będący synem zamożnych i wpływowych rodziców, miał przed sobą świetlaną przyszłość, zapewnioną przez rodzinne bogactwo i wysoką pozycję społeczną. Jego życie mogło być pełne luksusu, ale Aleksy od najmłodszych lat czuł, że prawdziwe szczęście i spełnienie leżą nie w dobrach materialnych, lecz w głębokim, duchowym życiu.

Decyzja Aleksego o porzuceniu bogactwa była wynikiem jego głębokiej wiary i pragnienia oddania się całkowicie służbie Bogu. Jego ścieżka ku świętości rozpoczęła się w chwili, gdy zaraz po ślubie z bogatą i piękną dziewczyną postanowił opuścić dom rodzinny i rozpocząć życie w całkowitej ascezie. Było to zaskakujące i bolesne dla jego rodziny, która nie rozumiała, dlaczego Aleksy rezygnuje z obiecującej przyszłości i małżeństwa, które miało przynieść nie tylko szczęście, ale również umocnienie pozycji społecznej rodu.

Aleksy wyruszył w długą podróż, której celem było znalezienie duchowego spokoju i zbliżenie się do Boga. Przez wiele lat wędrował, żyjąc w skrajnej nędzy, żebrząc na ulicach i odrzucając wszelkie wygody, które mogłyby przypominać mu o jego dawnym, dostatnim życiu. Jego jedynym celem było osiągnięcie świętości poprzez wyrzeczenie się wszelkich ziemskich przyjemności i podporządkowanie swojego życia surowej dyscyplinie religijnej. Aleksy wierzył, że tylko poprzez ubóstwo i pokutę może zbliżyć się do Boga i osiągnąć prawdziwe duchowe spełnienie.

Jego życie stało się symbolem całkowitego wyrzeczenia i oddania Bogu. Aleksy, pomimo swojej niskiej pozycji społecznej jako żebrak, był wewnętrznie wolny i szczęśliwy, bo wiedział, że jego cierpienia i trudności są drogą do zbawienia. 

Legenda mówi, że po latach włóczęgi powrócił incognito do swojego rodzinnego domu, gdzie przez długie lata żył pod schodami jako nieznany żebrak, nie ujawniając swojej tożsamości. Dopiero po jego śmierci rodzina odkryła, kim był naprawdę, co stało się momentem wielkiego wstrząsu i wzruszenia.

Historia świętego Aleksego jest przykładem radykalnego odrzucenia ziemskich dóbr na rzecz wartości duchowych. Aleksy pokazał, że prawdziwe bogactwo nie leży w materialnych zasobach, ale w wewnętrznym pokoju i bliskości z Bogiem. Jego decyzja o porzuceniu wszystkiego, co posiadał, aby żyć w całkowitym ubóstwie, stała się inspiracją dla wielu ludzi dążących do świętości. Legenda o świętym Aleksym uczy, że duchowe spełnienie można znaleźć nie w gromadzeniu dóbr, ale w wyrzeczeniu się ich i pełnym zaufaniu Bogu, który daje prawdziwe szczęście i pokój serca.

Aleksy swoim życiem dowiódł, że szczęście płynące z bogactwa jest iluzoryczne i krótkotrwałe. To, co naprawdę się liczy, to duchowe dążenie, które prowadzi do zjednoczenia z Bogiem i osiągnięcia wiecznego życia. 

Jego przykład pokazuje, że wybór drogi ubóstwa i ascezy może prowadzić do najgłębszego spełnienia, którego nie mogą zapewnić nawet największe materialne bogactwa.

ODBIERZ DARMOWE PRÓBKI NOTATEK PDF DO MATURY Z JĘZYKA POLSKIEGO JUŻ TERAZ!

Czy dobra materialne czynią człowieka szczęśliwym? Kwiatki św. Franciszka

Kwiatki świętego Franciszka to zbiór opowieści, anegdot i cudów, które ukazują głęboką duchowość Franciszka oraz jego niezwykłą miłość do wszelkiego stworzenia. Te opowieści nie tylko odsłaniają piękno jego prostoty, ale także pokazują, jak prawdziwe szczęście można odnaleźć w harmonii z naturą i w skromnym życiu pozbawionym materialnych dóbr.

Święty Franciszek, pochodzący z bogatej rodziny kupieckiej, zrezygnował z luksusu i wygód, wybierając życie w ubóstwie. Jego decyzja była wyrazem głębokiego przekonania, że prawdziwe szczęście nie tkwi w posiadaniu rzeczy materialnych, ale w bliskości z Bogiem, w prostocie i w miłości do wszystkiego, co żyje. 

Zrezygnował z wygodnego życia, aby naśladować Jezusa w jego ubóstwie i pokorze. Ubrał się w prosty habit z płótna, porzucając bogate stroje, i zaczął żyć w zgodzie z naturą, która była dla niego nie tylko dziełem Boga, ale również jego rodziną.

Jednym z najbardziej znanych przykładów miłości świętego Franciszka do przyrody jest historia jego spotkania z wilkiem z Gubbio. Według opowieści, mieszkańcy miasta żyli w strachu przed groźnym wilkiem, który atakował ludzi i zwierzęta. 

Franciszek, dowiedziawszy się o tym, postanowił spotkać się z wilkiem, aby go oswoić. Gdy spotkał zwierzę, nie okazał lęku ani wrogości, lecz przemówił do wilka z miłością i zrozumieniem, przekonując go do zawarcia pokoju z mieszkańcami. Wilk, poruszony dobrocią świętego, przestał atakować ludzi i stał się przyjacielem miasta. Ta opowieść ukazuje, jak Franciszek potrafił dostrzec dobro nawet w dzikich i niebezpiecznych stworzeniach, a także jak jego prostota i miłość miały moc przemieniania świata wokół niego.

Kwiatki świętego Franciszka obfitują w podobne historie, które ukazują niezwykłą zdolność świętego do nawiązywania relacji z przyrodą. Franciszek traktował każde stworzenie jako brata lub siostrę, wierząc, że cały świat jest odzwierciedleniem miłości Bożej. Często mówił do ptaków, zwierząt i roślin, dziękując im za ich istnienie i za to, że wnoszą piękno do świata. Jego postawa była wyrazem głębokiego szacunku do życia we wszystkich jego formach i przekonania, że każdy element przyrody ma swoje miejsce w Bożym planie.

Franciszek również postrzegał naturę jako święte miejsce, gdzie można zbliżyć się do Boga. Góry, lasy i pola były dla niego miejscem modlitwy i kontemplacji, gdzie mógł odczuwać obecność Stwórcy w najbardziej bezpośredni sposób. Jego umiłowanie przyrody nie było jedynie estetycznym upodobaniem, ale głębokim duchowym doświadczeniem, które dawało mu poczucie jedności z całym stworzeniem.

Przykład świętego Franciszka pokazuje, że prawdziwe szczęście nie pochodzi z bogactwa materialnego, ale z życia w zgodzie z naturą i w prostocie. Jego wybór życia w ubóstwie nie był wyrzeczeniem się świata, lecz odnalezieniem jego głębszego sensu. 

Franciszek, żyjąc skromnie i w pełnej harmonii z przyrodą, odkrył, że życie wolne od nadmiaru i konsumpcjonizmu daje prawdziwą radość i pokój ducha. Jego życie jest przypomnieniem, że prostota, miłość do innych istot oraz głęboka więź z naturą mogą prowadzić do autentycznego i trwałego szczęścia.

Franciszek pokazuje, że szczęście można znaleźć w najprostszych rzeczach – w śpiewie ptaków, w szumie wiatru, w uśmiechu drugiego człowieka. Jego życie jest dowodem na to, że miłość i szacunek do świata, w którym żyjemy, są kluczem do osiągnięcia wewnętrznego pokoju i radości.

Czy dobra materialne czynią człowieka szczęśliwym? Wnioski

Jak odważnie założyłem we wstępie — dobra materialne same w sobie nie przynoszą człowiekowi prawdziwego szczęścia, a wręcz przeciwnie, mogą prowadzić do izolacji, wewnętrznego rozdarcia i utraty sensu życia. Przykłady literackie, które omówiliśmy, doskonale ilustrują tę prawdę:

Harpagon ze Skąpca Moliera jest postacią, której życie zostało całkowicie zdominowane przez chciwość. Jego obsesja na punkcie gromadzenia majątku zniszczyła relacje rodzinne, prowadząc do samotności i strachu przed utratą zgromadzonych pieniędzy. Historia Harpagona ukazuje, jak pieniądze mogą zniszczyć człowieka, pozbawiając go radości i miłości.

Stanisław Wokulski z Lalki Bolesława Prusa, mimo swojego ogromnego dorobku, nie zdołał zdobyć miłości, której tak bardzo pragnął. Jego bogactwo nie przyniosło mu szczęścia, a wręcz przeciwnie – doprowadziło do rozczarowania i głębokiej depresji, pokazując, że miłość nie jest czymś, co można kupić za pieniądze.

Rodion Raskolnikow ze Zbrodni i kary Fiodora Dostojewskiego przekonał się, że dążenie do bogactwa poprzez zbrodnię przynosi jedynie ból i moralne upadki. Jego historia to ostrzeżenie przed przekraczaniem moralnych granic w imię materialnych korzyści, które ostatecznie nie przynoszą szczęścia, ale prowadzą do wewnętrznej destrukcji.

Ebenezer Scrooge z Opowieści wigilijnej Charlesa Dickensa początkowo wierzył, że pieniądze są najważniejsze w życiu, ale jego przemiana ukazała, że prawdziwe szczęście tkwi w miłości, empatii i dzieleniu się z innymi. Scrooge odkrył, że bogactwo nie zastąpi relacji międzyludzkich i że prawdziwa radość pochodzi z czynienia dobra.

Święty Aleksy, którego historia jest opisana w średniowiecznej legendzie, porzucił wszelkie dobra materialne na rzecz duchowego spełnienia. Jego wybór życia w ubóstwie ukazuje, że prawdziwe szczęście można znaleźć nie w posiadaniu, ale w głębokiej wierze i duchowej bliskości z Bogiem.

Podobnie, święty Franciszek z Asyżu, bohater Kwiatków świętego Franciszka, odnalazł szczęście w prostocie i miłości do przyrody. Jego decyzja o porzuceniu bogactwa na rzecz skromnego życia w zgodzie z naturą pokazuje, że szczęście można znaleźć w najprostszych rzeczach, które często są niedostrzegane przez ludzi dążących do materialnego bogactwa.

Każdy z tych literackich przykładów podkreśla, że dobra materialne, choć mogą zapewniać chwilowe zadowolenie, nie są źródłem prawdziwego, trwałego szczęścia. Prawdziwe spełnienie człowiek znajduje w miłości, relacjach międzyludzkich, duchowości i prostocie, które przynoszą głębszy sens i radość w życiu.

ODBIERZ DARMOWE PRÓBKI NOTATEK PDF DO MATURY Z JĘZYKA POLSKIEGO JUŻ TERAZ!

Matura język polski — darmowe próbki notatek i pełny pakiet

Z wielką przyjemnością zachęcam wszystkich zainteresowanych do pobrania zupełnie darmowych próbek notatek do matury z języka polskiego dostępnych na naszej stronie w zakładce Darmowe materiały.

Nasze opracowania są starannie przygotowane i stanowią doskonałe narzędzie do przygotowań przed egzaminem maturalnym.

Chcesz otrzymać darmowy dysk z ponad 30 plikami PDF do matury? – podbijaj śmiało w wiadomości prywatnej na INSTAGRAMIE.

Dla tych, którzy są zdecydowani i chcą mieć pełen dostęp do naszych materiałów, serdecznie zapraszamy do odwiedzenia naszego sklepu.

Tam można nabyć pełne opracowania i kompleksowe notatki do matury z polskiego PDF, a cena za jedno opracowanie wynosi zaledwie około 60 groszy.

To wyjątkowo korzystna oferta, która umożliwia zdobycie cennych materiałów edukacyjnych za niewielką opłatą.

Artykuł zawiera: Czy dobra materialne czynią człowieka szczęśliwym? Omów zagadnienie na podstawie Skąpca Moliera – opracowane pytanie jawne na maturę ustną.